Van 4095m naar -25m : in Borneo kan het allemaal!
Blijf op de hoogte en volg Tessel
08 April 2014 | Nederland, Weesp
Naja daar gingen we dan, dik twee weken terug als ik mij niet vergis. Op naar Kuching. Ik had er zin in weet ik nog. Compleet op mijn gemak nam ik de skytrain naar KL sentral. Ik stapte de airasia transfer bus in en zakte onderuit, verkoeld door de aangename airco. Na een halfuur pakte ik m'n ticket er maar is bij, die ik toentertijds nog altijd braaf uitprintte. Toen sloeg de stress in als een kanon. Ik was op m'n gemakje naar de LCCT (low cost terminal) gegaan, waar airasia vanuit vliegt. Alleen vloog ik dus met malindo airlines (nationale Maleisische luchtvaartmaatschappij). Als een kip zonder kop liet ik mij de duurste premium taxi aansmeren die mij naar het internationale AirPort bracht, waar ik sprintend met backpack doorheen scheurde. De vlucht had natuurlijk vertraging, dus mijn workout (en veels te dure taxi) waren onnodig.
Zodra ik in het vliegtuig stapte begon mijn kennismaking met de lieve mensen van Borneo. Ik ontmoette Sam, een moeder die in kuching woont met haar man min en dochter Sara van 18. Zij hadden haar net opgepikt na 3 maanden national service, een soort militair kamp waar je random voor wordt geselecteerd in Maleisië. Het gezin bracht mij naar een hostel, wat zeer op prijs werd gesteld door mij want ik was kapoet.
De ochtend erna belde Sam mij om 7 uur wakker. Zij hadden al hardgelopen en of ik even mee kwam ontbijten in China town. Dat is in Maleisië garantie voor lekker eten dus in 5 minuten stond ik buiten. Na een lekkere laksa, wat met Stokjes nog steeds een hele expeditie voor mij is, besloot ik in mijn uppie kuching te verkennen. De stad heeft prachtige architectuur, dus ik had er zin in! Ik ontmoete shune, een meisje dat studeerde in kuching. Ze nam me mee naar de kerk, wat heel leuk bleek te zijn. Allemaal zingende mensen en iedereen wilde mij een handje geven. Er was een band en een scherm met de tekst dus ik heb lekker meegezongen.
Daarna was het tijd voor lunch met shune's vriendinnen, Cornelia en Grace. Na een hoop gegiechel over mijn tattoo en het feit dat ik alcohol drink, gingen we naar het museum van sarawak, een van de twee provincies van het Maleisische gedeelte van Borneo. Hierna met een bootje de rivier over om 'kek lapis' te eten, cake met laagjes in alle kleuren van de regenboog.
Savonds lekker gegeten met de Maleisische familie en naar een traditionele indiaanse dansvoorstelling geweest.
De dag erna ging ik naar bako national park met Jeroen en Pascal. Hoewel het leeftijdsverschil groot (18 - 25 - 33) hebben we heerlijk dik 10km gehiket door de jungle, inclusief een tropische regenbui en Neusapen was het voor mij een topdag! De dag erna sochtends nog even door de mangrove gebanjerd en toen de boot weer terug.
Savonds lekker karaoke gezongen en flink gedronken op de kosten van een 40jarige dame uit Singapore. Toen haar vriendin dronken huilend over het vreemdgaan van haar man begon vond ik het wel weer tijd om te gaan.
De dag erop naar het Semmengoh reservaat, waar je orang oetang semi wild kan zien. Ik moest me inhouden niet meteen weg te lopen van de domme horde toeristen die erop afkwamen, maar toen de apen naar buiten kwamen was het het toch wel waard!
Savonds nam de familie mij superlief mee uiteten naar een restaurant waar de steamboat/hotpot echt een feestje was. Vervolgens gingen we naar Sunny Hill, een beroemd softijstentje wat een begrip is onder de locals daar. Ha, nul georganiseerde tours en dan kom ik toch een stuk verder dan menig toerist!
De dag erna brachten ze mij ook nog naar het vliegveld, waar ik mijn vlucht naar miri pakte. Hier verwachte ik niet veel van, maar ik zou toch maar 2 dagen in het oliestadje zijn. Maar weer had ik geluk en ontmoette ik de Engelse Sharon en Lottie en de Amerikaanse Acachia. Zij geven alledrie Engels in Maleisië, wat ik echt heel tof vind. Met de Engelse dames ben ik wezen stappen, wat eindigde in een avond vol gratis drank en een gewonde lottie die gelukkig door de knappe dokter gehecht werd.
De dag erna ben ik met Acachia naar de Niah caves geweest. Superindrukwekkend, het was pikdonker binnen. Helemaal gesloopt kwamen we terug en hebben we good old Harry Potter gekeken.
De dag erop vloog ik naar de mulu caves, tot voor kort de grootste grotten ter wereld. Ik ontmoet Michelle & Todd, een superleuk stel die bij dezelfde Maleisische homestay verbleven.
De dagen erop hebben we alle vier de grotten bezocht en gezwommen in de waterval. Erg gezellig en lekker echt weg van de buitenwereld.
Daarna stapte ik weer in het vliegtuig (ik ben al gestopt met tellen) naar kota kinabalu. Daar ontmoette ik de Engelse broertjes Ben en Sam en de Maleisische Aye, met wie ik lekker biertjes heb gedronken Savonds.
De dag erop vertrok ik met mijn splinternieuwe tweedehands windiacket van 4 eurie, samen met Jeroen (van bako) naar de berg. Verblijven op de berg en de populaire 2day climb was geen optie voor het budget van deze backpacker, dus bleef de optie voor de one day hardcore Climb over. (Niet zelf verzonnen jongens, zo staat het op internet)
Met puppyogen en zo fit eruit ziend mogelijk vroegen wij hiernaar en tot mijn grote verbazing en blijdschap kregen we groen licht. De ochtend erna zat het weer ook nog mee, dus niks stond mij en de piek meer in de weg!
Behalve de 8.7 km omhoog dan. Jeetje wat zwaar. Ik zal jullie mijn geklaag tijdens de klim besparen, maar dankzij gids ifnur en mijn haat aan falen zat ik dan zelfs als eerste op de top. Wow wat een heerlijk gevoel. De tocht naar beneden was zwaar, vooral het laatste stuk met trillende knietjes was geen feest, maar na 10 uur stond ik weer beneden. Zeker een van de vetste dingen die ik tot nu toe gedaan heb!
De dag erna vertrok ik sochtends in de bus naar semporna. Gelukkig stapte Jeanne in, een tof meisje uit Zwitserland. Zij had ook de berg beklommen, dus de busrit bestond uit slapen en klagen over de spierpijn. In semporna aangekomen was het tijd voor roti en cocktails, finally! Michelle en Todd kwamen die avond ook aan dus het was een en al gezelligheid. De dag erop begon het dan echt: we vertrokken naar paradiso, ook wel mabul genoemd. Daar verbleven we 3 heerlijke nachten in scuba junkie's resort. Jeanne en ik hebben twee dagen gedoken met hele lieve duikinstructeurs. Helaas gingen we niet naar het beroemde Sipadan, waar je haaien kan zien, maarja dat moest je dan ver van tevoren boeken en dat werd wel weer een heel duur grapje. Jeanne en ik grapte nog: van 4000m naar -25 in 5 dagen, de hoogte- en dieptepunten van Borneo.
Heerlijk bruin/rood uitgerust kwamen we terug in semporna waar ik nog snel een cocktail dronk voordat ik in de nachtbus tegen een Maleisisch ventje van een jaartje of 8 aan in slaap viel.
Vanochtend vloog ik naar Kuala Lumpur. Hier zou ik na 6 uur doorvliegen naar Penang, maar spontaan besloot ik mijn vlucht te cancelen en naar Phnom Penh te gaan, waar ik Johanna weer meet, een Duits vriendinnetje uit Sydney. Dit resulteert dus in een superlange blogpost, want ik moest na deze beslissing maar liefst 12 uur doden op het vliegveld. Daarvan zijn er nog 8 over. Ik denk dat ik als half lijk aankom in Cambodja, maar op naar weer een nieuw land vol nieuwe avonturen!
Ohja en als afsluiter ontmoette ik net twee supergestresste meisjes die met air France vlogen en dus ook bij de verkeerde terminal stonden, ik ben dus niet de enige haha!
Later Nederland
Zodra ik in het vliegtuig stapte begon mijn kennismaking met de lieve mensen van Borneo. Ik ontmoette Sam, een moeder die in kuching woont met haar man min en dochter Sara van 18. Zij hadden haar net opgepikt na 3 maanden national service, een soort militair kamp waar je random voor wordt geselecteerd in Maleisië. Het gezin bracht mij naar een hostel, wat zeer op prijs werd gesteld door mij want ik was kapoet.
De ochtend erna belde Sam mij om 7 uur wakker. Zij hadden al hardgelopen en of ik even mee kwam ontbijten in China town. Dat is in Maleisië garantie voor lekker eten dus in 5 minuten stond ik buiten. Na een lekkere laksa, wat met Stokjes nog steeds een hele expeditie voor mij is, besloot ik in mijn uppie kuching te verkennen. De stad heeft prachtige architectuur, dus ik had er zin in! Ik ontmoete shune, een meisje dat studeerde in kuching. Ze nam me mee naar de kerk, wat heel leuk bleek te zijn. Allemaal zingende mensen en iedereen wilde mij een handje geven. Er was een band en een scherm met de tekst dus ik heb lekker meegezongen.
Daarna was het tijd voor lunch met shune's vriendinnen, Cornelia en Grace. Na een hoop gegiechel over mijn tattoo en het feit dat ik alcohol drink, gingen we naar het museum van sarawak, een van de twee provincies van het Maleisische gedeelte van Borneo. Hierna met een bootje de rivier over om 'kek lapis' te eten, cake met laagjes in alle kleuren van de regenboog.
Savonds lekker gegeten met de Maleisische familie en naar een traditionele indiaanse dansvoorstelling geweest.
De dag erna ging ik naar bako national park met Jeroen en Pascal. Hoewel het leeftijdsverschil groot (18 - 25 - 33) hebben we heerlijk dik 10km gehiket door de jungle, inclusief een tropische regenbui en Neusapen was het voor mij een topdag! De dag erna sochtends nog even door de mangrove gebanjerd en toen de boot weer terug.
Savonds lekker karaoke gezongen en flink gedronken op de kosten van een 40jarige dame uit Singapore. Toen haar vriendin dronken huilend over het vreemdgaan van haar man begon vond ik het wel weer tijd om te gaan.
De dag erop naar het Semmengoh reservaat, waar je orang oetang semi wild kan zien. Ik moest me inhouden niet meteen weg te lopen van de domme horde toeristen die erop afkwamen, maar toen de apen naar buiten kwamen was het het toch wel waard!
Savonds nam de familie mij superlief mee uiteten naar een restaurant waar de steamboat/hotpot echt een feestje was. Vervolgens gingen we naar Sunny Hill, een beroemd softijstentje wat een begrip is onder de locals daar. Ha, nul georganiseerde tours en dan kom ik toch een stuk verder dan menig toerist!
De dag erna brachten ze mij ook nog naar het vliegveld, waar ik mijn vlucht naar miri pakte. Hier verwachte ik niet veel van, maar ik zou toch maar 2 dagen in het oliestadje zijn. Maar weer had ik geluk en ontmoette ik de Engelse Sharon en Lottie en de Amerikaanse Acachia. Zij geven alledrie Engels in Maleisië, wat ik echt heel tof vind. Met de Engelse dames ben ik wezen stappen, wat eindigde in een avond vol gratis drank en een gewonde lottie die gelukkig door de knappe dokter gehecht werd.
De dag erna ben ik met Acachia naar de Niah caves geweest. Superindrukwekkend, het was pikdonker binnen. Helemaal gesloopt kwamen we terug en hebben we good old Harry Potter gekeken.
De dag erop vloog ik naar de mulu caves, tot voor kort de grootste grotten ter wereld. Ik ontmoet Michelle & Todd, een superleuk stel die bij dezelfde Maleisische homestay verbleven.
De dagen erop hebben we alle vier de grotten bezocht en gezwommen in de waterval. Erg gezellig en lekker echt weg van de buitenwereld.
Daarna stapte ik weer in het vliegtuig (ik ben al gestopt met tellen) naar kota kinabalu. Daar ontmoette ik de Engelse broertjes Ben en Sam en de Maleisische Aye, met wie ik lekker biertjes heb gedronken Savonds.
De dag erop vertrok ik met mijn splinternieuwe tweedehands windiacket van 4 eurie, samen met Jeroen (van bako) naar de berg. Verblijven op de berg en de populaire 2day climb was geen optie voor het budget van deze backpacker, dus bleef de optie voor de one day hardcore Climb over. (Niet zelf verzonnen jongens, zo staat het op internet)
Met puppyogen en zo fit eruit ziend mogelijk vroegen wij hiernaar en tot mijn grote verbazing en blijdschap kregen we groen licht. De ochtend erna zat het weer ook nog mee, dus niks stond mij en de piek meer in de weg!
Behalve de 8.7 km omhoog dan. Jeetje wat zwaar. Ik zal jullie mijn geklaag tijdens de klim besparen, maar dankzij gids ifnur en mijn haat aan falen zat ik dan zelfs als eerste op de top. Wow wat een heerlijk gevoel. De tocht naar beneden was zwaar, vooral het laatste stuk met trillende knietjes was geen feest, maar na 10 uur stond ik weer beneden. Zeker een van de vetste dingen die ik tot nu toe gedaan heb!
De dag erna vertrok ik sochtends in de bus naar semporna. Gelukkig stapte Jeanne in, een tof meisje uit Zwitserland. Zij had ook de berg beklommen, dus de busrit bestond uit slapen en klagen over de spierpijn. In semporna aangekomen was het tijd voor roti en cocktails, finally! Michelle en Todd kwamen die avond ook aan dus het was een en al gezelligheid. De dag erop begon het dan echt: we vertrokken naar paradiso, ook wel mabul genoemd. Daar verbleven we 3 heerlijke nachten in scuba junkie's resort. Jeanne en ik hebben twee dagen gedoken met hele lieve duikinstructeurs. Helaas gingen we niet naar het beroemde Sipadan, waar je haaien kan zien, maarja dat moest je dan ver van tevoren boeken en dat werd wel weer een heel duur grapje. Jeanne en ik grapte nog: van 4000m naar -25 in 5 dagen, de hoogte- en dieptepunten van Borneo.
Heerlijk bruin/rood uitgerust kwamen we terug in semporna waar ik nog snel een cocktail dronk voordat ik in de nachtbus tegen een Maleisisch ventje van een jaartje of 8 aan in slaap viel.
Vanochtend vloog ik naar Kuala Lumpur. Hier zou ik na 6 uur doorvliegen naar Penang, maar spontaan besloot ik mijn vlucht te cancelen en naar Phnom Penh te gaan, waar ik Johanna weer meet, een Duits vriendinnetje uit Sydney. Dit resulteert dus in een superlange blogpost, want ik moest na deze beslissing maar liefst 12 uur doden op het vliegveld. Daarvan zijn er nog 8 over. Ik denk dat ik als half lijk aankom in Cambodja, maar op naar weer een nieuw land vol nieuwe avonturen!
Ohja en als afsluiter ontmoette ik net twee supergestresste meisjes die met air France vlogen en dus ook bij de verkeerde terminal stonden, ik ben dus niet de enige haha!
Later Nederland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
